. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
در این پانزده سالی که از عمر کاری می گذرد و در متن اجتماع و کار و کسب حضور داشته ام، تلاش دوستان، و تمامی آنانی که می شناسم و یا در رابطه کاری با آنها آشنا شدم شاهد بوده ام که با انرژی، شور و هیجان کار و کسبی را شروع کرده اند. (معمولا ما با واژه کسب و کار آشنایم، ولی به عمد جای این دو را عوض کرده ام،چون ابتدا باید کاری باشد تا همراه خود کسب هم داشته باشد.) اما بعد از مدتی اکثر این کارها اشتیاق و هیجان ابتدایی شان را از دست می دهند و برخی کارشان نیمه کاره مانده و به آن هویتی که برای خود تجسم و تعریف کرده اند دست نمی یابند و در نهایت به تعطیلی منجر می شود. ..... که این بسیار تاسف بار و رنج آور برای بخش خصوصی و صنعت مان می باشد.(کسانیکه در اینراه بوده اند دقیقا شدت این درد و صدمه و تجربه تلخ را با تمام وجود حس می کنند و متوجه منظور می شوند.)
این مشاهده من را برانگیخت که به دنبال پاسخی برای این مسئله باشم. چه عوامل/ خصوصیات/ شرایط باعث می شوند در چنین مواردی طرح ها با شکست مواجه شوند. و دستاورد آن ضربه های روحی و مشکل درونی و بیرونی برای افراد و البته همراه کسب تجربه تلخ باشد.
با ورود به قرن 21 و عصر ارتباطات ، مدیریت بصورت دانش میان رشته ای بررسی می گردد. و تمامی حوزه های بازرگانی / روانشناسی/ هنر/ سیاست / روانشناختی فردی و اجتماعی/ و ... ارتباط تنگاتنگ با انواع کارها برقرار کرده اند. لذا سوء مدیریت و عدم درک درست از این موقعیت ، و اتخاذ استراتژیهای نا مناسب ، موانعی در برابر مدیریت صحیح می باشد. بنابراین می بایست در تمامی این حوزه ها آسیب شناسی شده و برای راهکار مناسب اندیشه شود.
به همین منظور گروه طرح ما با هدف یافتن پاسخهای مناسب و راهکار منطقی از گروهی از کارشناسان و خبرگان فن دعوت به همکاری نموده است. تا هم فکر، هم قدم و هم قلم باشیم. امید به اینکه بتوانیم قدمی و قلمی خیر باشیم برای رفع معضل و دغدغه هایمان که ما را دور هم جمع کرده است.
همین جا از تمامی اساتید و کارشناسان درتمامی حوزه های مرتبط دعوت بعمل می آید که ما را از نقطه نظرات و پیشنهادات خود بی بهره نگذارند. با اشتیاق آماده یاری و همراهی شما بزرگواران هستیم.
به امید ایرانی آباد و ایرانیِ سرفراز
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
